ข้อแม้

คนเราเวลาทำอะไรชอบสร้างข้อแม้
โดยเฉพาะบุคคลใกล้ชิด ไม่ว่าจะเป็น พ่อ แม่ พี่ น้อง คนรัก
ถ้าไม่....... ฉันก็จะ........
ถ้าเธอไม่มาหา ฉันก็จะน้อยใจ
ถ้าพ่อไม่ให้ หนูก็จะไม่สอบเข้าที่นี่ (เป็นต้น)

การสร้างข้อแม้ให้กับตัวเอง
มักก่อให้เรากลายเป็นคนที่ต้องการการตอบแทนก่อนจะทำสิ่งใด
สร้างความโลภให้เกิดภายในใจได้ไม่ยาก
และก่อให้เกิดความเห็นแก่ตัวได้ง่ายดายเช่นเดียวกัน

ข้อแม้ระหว่างคนรัก
มักทำให้ความสัมพันธ์มีเงื่อนไข
กลายเป็นความรักที่หวังตอบแทน รักด้วยความคาดหวัง
ก่อเกิดเป็นปมขึ้นมาภายในหัวใจไม่เราก็เค้าหรือทั้งสองคน
ว่าถ้าหากวันนึง เราไม่ทำตามเงื่อนไขหรือข้อแม้นั้น
เธอจะยังรักฉันอยู่รึเปล่า
ซึ่งการคิดแบบนี้ ก็เหมือนลำธารรักสายหนึ่ง
ที่มีเกาะแก่งโขดหินแห่งเงื่อนไขอันใหญ่ขวางกั้น
กว่าจะทะลวงออกไปสู่แม่น้ำสุดกว้างได้นั้น
ก็ต้องใช้พลังงานมหาศาลกับโขดหินแห่งเงื่อนไขนั้น
หากบางครั้งเหนื่อยที่จะทะลวงเกาะแก่งก็อาจจะยอมเป็นเพียงแอ่งน้ำเล็ก ๆ
ที่ไม่มีวันได้ออกไปสู่แม่น้ำของความรักแท้อันบริสุทธิ์ได้เลย

ข้อแม้เพียงอย่างเดียวที่ควรมี
คือ ถ้าเธอจะไม่รักฉัน ฉันก็จะยังมีความสุขอยู่ได้กับการรักเธออย่างจริงใจ
นั่นก็คือ ความเมตตาในรัก
เมตตาในตัวเอง เคารพตัวเอง ศรัทธาในตัวเอง
เพื่อที่จะได้รักได้อย่างปราศจากเงื่อนไข ไร้ข้อแม้นั่นเอง :)

ละอองบุญ