พึ่งพา

ในวันที่เหนื่อยล้า
คุณเป็นที่พึ่งพาให้กับคนรักมากแค่ไหน

คนเราบางครั้งไม่ได้ต้องการใครที่จะแก้ปัญหาได้
แต่ต้องการคนที่จะให้เราพูดให้ฟังได้
พักพิงกายใจได้อย่างอบอุุ่นใจและเย็นกาย สบายจิต

น่าแปลกไหมคะ
ที่เวลาใครมีปัญหา มักจะนึกถึงทะเลไม่ก็วัด
ทะเล กว้างใหญ่ ยิ่งใหญ่ สุดลูกหูลูกตา
มองไปเหมือนเห็นปัญหาเราเล็กนิดเดียว
มองคลื่นสูงต่ำ ก็เหมือนชีวิตที่มีขึ้นมีลง
ดูแล้วก็ปลง ว่าวันนี้เราตกต่ำสักวันเราจะสูงได้
แล้วมันก็จะมีเวลาที่วนกลับมาเป็นแบบนี้ได้อีก

วัด ที่ที่เวลาก้าวเข้าไปแล้ว
ก็เหมือนมีแอร์ธรรมชาติ ความเย็นมาจากไหนก็ไม่ทราบ
โดยเฉพาะใต้ร่มไม้ใหญ่ ที่ดูจะทำให้เย็นกาย
หัวใจที่แห้งแล้ง ก็เหมือนมีน้ำรดให้ชุ่มเย็น
ปัญหาอะไรต่าง ๆ ดูจะคลี่คลายไปสักพัก
ทั้งที่ปัญหาจริงยังอยู่ แต่ปัญหาในใจกลับผ่อน
ดังนั้นพอจะคิดได้ว่า สิ่งที่เรามองว่าเป็นปัญหา อาจจะไม่ใช่ปัญหา
สิ่งที่เราปรุงแต่งเข้าไปต่างหาก ที่อาจจะเป็นปัญหา

สังเกตไหมคะ สองอย่างนี้
ไม่เคยเรียกร้องให้เราเข้าไปหา
แต่เมื่อไหร่ที่เราไป เราจะได้อะไรกลับมามากมาย
และเราไม่เคยต้องเจ็บเพิ่มกับการพักใจกับที่เหล่านี้

ณ ตอนนี้คุณทำตัวเป็นทะเลและวัดให้กับคนรักรึเปล่าคะ
หรือเวลาเค้ามีปัญหา คุณกลับเป็นเหมือนกำแพง
ที่ว่างเปล่า และสะท้อนกลับแรง กระแทกก็เจ็บ
คนที่มีปัญหา อ่อนล้า จิตใจจะหม่นลง พอที่จะมองเห็นแสงสว่างได้ยาก
หากคุณทำตัวเป็นกำแพงเข้าไปบังแสงอีก ยิ่งจะพากันมืดบอด

มาเพิ่มแสงสว่างให้กับคนรัก
ด้วยการจุดประกายสติ และให้มองเห็นไตรลักษณ์กันเถอะค่ะ
ชีวิตเรา เลือกที่จะเจอเหตุการณ์อะไรต่อมิอะไรไม่ได้
แต่เลือกที่จะคิด เลือกที่จะวางใจไว้อย่างไรได้นะคะ <3 <3 <3