ค้นหาบล็อกนี้

วันศุกร์ที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2556

เหงา

มีใครรู้สึกว่าคนรักทิ้งให้เหงาเปล่าเปลี่ยว ไม่ใส่ใจแบบที่เราคิดว่าควรจะเป็น 
แล้วตัวเองกลับต้องมานั่งร้องไห้ ทุรนทุรายกับความคิดว่าเค้าไม่รักบ้างคะ ?

อาการน้อยใจคิดว่าเค้าไม่รัก อาการเรียกร้องหาความรักแบบที่ตนอยากได้ 
บางครั้งหากมองในมุมของผู้รับ มันอาจเป็นถ่านร้อน 
และเมือกเหนียวที่ทำให้อยากถอยหนีห่างออกมา

การกลับมาอยู่กับตัวเองอย่างแท้จริง สงบ และสละออก 
น่าจะเป็นหนทางเดียวที่จะดับร้อนจากถ่าน และขัดฟอกเอาเมือกเหนียวนั้นออกได้

การหมั่นสวดมนต์อย่างตั้งใจ แม้จะเป็นเพียงบทสั้น ๆ เช่น บทอิติปิโส 

ก็สามารถทำให้เราได้กลับมาสู่ใจตัวเอง 
ได้มีมุมสงบดับร้อนแม้มุมเล็ก ๆ ในแต่ละวัน ก็น่าจะช่วยคลายทุกข์ให้เบาบางไม่มากก็น้อย

การหมั่นทำทาน ไม่ว่ากับพระสงฆ์ หรือคนทั่วไป หรือแม้กระทั่งเดรัจฉาน 

ก็คือการฝึกการสละออกไป 
หากในการทำทานนั้นได้ได้สังเกตดูและจดจำความสุขที่ได้จากการให้ 
และหมั่นอธิษฐานขอให้ตนได้สละความเห็นผิด ความยึดมั่นถือมั่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนรัก 
สละความอยากได้นั่นอยากได้นี่จากอีกฝ่ายออกไป 
ก็จะทำให้เราลดความอยาก ลดการเรียกร้องจากอีกฝ่ายลงได้

ภาวะความสงบเย็น และเบาจากตัวเรา ไม่ใช่ใช้เวลาวันสองวันก็จะเห็นผล 

แต่ต้องเย็นและเบานานและมากพอ ที่อีกฝ่ายจะเห็น
ผลที่ได้ถ้าไม่เป็นการกลับมาใกล้ชิดของคนรัก 

ก็คงเป็นการเห็นทุกข์จากการมีคู่ที่ไม่เสมอกันและถอยห่างออกมาด้วยตนเองนั่นแล

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น